Tag Archief van: werkgeluk

Buro Heron was vrijdag 31 augustus op bezoek bij Tony’s Chocolonely in Amsterdam. Tijdens de Tony’s Talk stond deze keer Frits Snel, The Choconator, op de bühne. Mocht je niet weten wat een Choconator is, dan ben je niet de enige. Vroeger werd dat ‘Head of Sales’ genoemd, maar persoonlijk vind ik dit leuker klinken.

Graag doe ik kort verslag van deze inspirerende ontmoeting met Frits, zijn collega’s en dit fantastische merk.

Bij binnenkomst werden we blij welkom geheten in de Choco Shop door een échte Choco Store Superman (niet zelf bedacht). Overal zie je, proef je en ruik je chocolade. De customer experience is begonnen. De verleiding is groot en voordat je verder leest een kleine waarschuwing. Na het lezen van dit blog is het eerste wat je wilt; een Tony’s reep. En dan niet alleen omdat het gewoon lekkere chocolade is.

Keiharde feiten

Niet graag verbind ik mijn guilty pleasure, namelijk het wegwerken van minimaal één Tony’s reep per week, aan kinderarbeid en slavernij. Toch ontkwam ik er deze middag niet aan. Al snel na de enthousiaste opening van The King of Happiness (weer niet zelf bedacht), alias Paul, nam The Choconator himself het woord. Frits Snel, sinds 4 jaar aan boord van dit geweldig sterke merk, drukte ons meteen keihard op de feiten.

  • 2,5 miljoen cacaoboeren in Ivoorkust en Ghana
  • Dit is meer dan 60% van de totale cacaoproductie in de wereld
  • 2,1 miljoen kinderen zijn slachtoffer van illegale kinderarbeid op deze cacaoboerderijen
  • Dat is 90%!!
  • 90.000 kinderen en volwassen daarvan vallen onder de ‘definitie’ moderne slavernij

Hiermee hebben we direct de, ik mag wel zeggen urgente, missie van Tony’s Chocolonely te pakken: Samen maken we 100% slaafvrij de norm in chocolade. De vrolijk gekleurde chocoreep kwam voor mij in een ander daglicht te staan.

Impact op de werkvloer? Waar dan?

100% slaafvrij maken van de cacao industrie klinkt eenvoudig, maar dat is het allerminst. Deze industrie is zeer traditioneel in West-Afrika. Er heerst veel armoede en cacaoboeren zijn niet in staat om voldoende inkomen te halen uit hun werk. Kinderen hebben weinig kansen op scholing en ontwikkeling en de toekomst is onzeker. Dit is niet nieuw, maar hoe vaak denk jij hieraan als je een stuk chocolade eet?

Er wordt weinig samengewerkt in deze sector, boeren moeten het vaak doen met een klein stukje land en de prijs die de boer krijgt voor zijn cacao is veel te laag. En dan zijn de cijfers van kinderarbeid schrikbarend.

Wij zijn bij Buro Heron dagelijks bezig met impact op de werkvloer. Mensen in beweging krijgen, leren leren van en met elkaar, effectiever samenwerken, ondernemerschap tonen en eigen verantwoordelijkheden nemen. Maar het werk op de cacaoboerderijen is hard voor weinig, met daarbij nog maar even de feiten; 2,1 miljoen kinderen slachtoffer van illegale kinderarbeid. Zij staan mijlen ver af van goed werkgeverschap, hypes als ‘agile werken’, sociale communities bouwen, employee experience om van werkgeluk maar te zwijgen… Wat een wereld denk ik dan, je zou er moedeloos van worden.

Een Sinek-success story

Toch werd ik weer gegrepen door de volharding van Frits en zijn team. Binnen Tony’s wordt er op een eigentijdse manier samengewerkt en is een positieve vibe voelbaar. Zij ademen werkgeluk. Ze staan voor een missie en deze is in alles voelbaar en zichtbaar. Een betrekkelijk klein team met jonge, betrokken medewerkers die samen knokken voor een hoger doel. Noem het een ‘Sinek-success story’.

Tony’s wil namelijk niet alleen hun chocolade 100% slaafvrij, nee alle chocolade in de wereld. Dit betekent dus ook in gesprek met concurrenten, met coöperaties in West-Afrika, een Foundation die actief werkt, op podia en conferenties staan om bewustwording te creëren  dat de cacaoboeren een leefbaar inkomen verdienen en het opzetten van fondsen om lokale initiatieven te ondersteunen en nog veel meer.

Investeer in onderlinge verhoudingen

Wat mij hierin aanspreekt is het leren en ontwikkelen van de lokale boeren en de bestuurders van de coöperaties. Zij worden getraind op het op orde brengen van hun processen en het nemen van verantwoordelijkheden. Ook het management wordt op allerlei vlak begeleid en ondersteund om zoveel mogelijk te professionaliseren. Gefaciliteerd door Tony’s en door lokale partners ingevuld. Kortom; investeren in onderlinge verhoudingen en het leggen van waardevolle verbindingen. Met maar één doel: het werken op de cacaoboerderij leefbaarder maken.

Het recept voor slaafvrije cacao

Om dit te bewerkstellingen werken de Tony’s sinds 2011 aan een duidelijke missie en een helder recept. Lees even mee:
1. Traceerbare bonen: handel direct met boerencoöperaties is het devies
2. Sterke boeren: zorg voor schaalvoordelen en creëer betrokkenheid en vertrouwen
3. Een hogere prijs: zorg voor een leefbaar inkomen voor de boer
4. De lange termijn: verzeker de boeren van minimaal 5 jaar afzet tegen hogere prijs
5. Betere kwaliteit en productiviteit: investeer om de opbrengst van de boer te verhogen

Tel hierbij op: een klein team van circa 65 Tony’s en 4 krachtige kernwaarden, namelijk kritisch, eigenzinnig, word je blij van en ondernemend en dan heb je een sterk merk dat zichzelf verkoopt. De omzet is dan ook met 53% gestegen in één jaar tijd. Nou en?, zou je kunnen denken. Hoe meer omzet zij maken, hoe eerlijker en duurzamer de keten wordt. Dat krijg je niet voor elkaar zonder inspirerend leiderschap, medewerkers die verantwoordelijkheid durven nemen, er ruimte wordt geboden voor persoonlijke ontwikkeling en de company pride goed is.

Kritisch publiek

Het verhaal van Frits klinkt goed. Maar ik ben Chocofan en niet helemaal objectief. Nu was ik niet de enige die afging op een LinkedIn bericht van Nienke Bloem. Circa 80-100 mensen waren aanwezig bij deze Tony’s Talk en er kwamen kritische vragen, zoals:

  • Waarom is de reep zo duur? Dat is duidelijk, omdat chocolade duur is. Een duurzame reep is gewoon duur en ze zijn er bij Tony’s trots op dat de prijs omhoog gaat. Doordat de cacaoboter traceerbaar is geworden, zit daar een additionele premie op om maar eens wat te noemen. Goed nieuws voor de cacaoboer.
  • Waarom maakt Tony’s geen reclame? Promotie past niet bij de missie van Tony’s. Daarmee worden de kosten hoger en dit gaat ten koste van de boeren. Het merk heeft ook geen promotie nodig, blijkt uit de verkoopcijfers.
  • Waar komt het melkpoeder vandaan? Het doel is om alle ingrediënten traceerbaar te maken in de keten. Dat lukt helaas niet altijd. Toevallig is het een zeer actueel thema en wordt er onderzoek gedaan op dit onderwerp. Wat opvalt in deze dialoog is de transparantie van Tony’s over wat men wel en nog niet weet en wat men van plan is daaraan te doen.
  • Hoe zorgt Tony’s ervoor dat er geen kinderarbeid plaatsvindt? Dat lukt niet altijd, is het antwoord. Tony’s zet in op de begeleiding van de cacaoboeren. Wat wel lukt is dat alle boerenhuishoudens die aan Tony’s leveren worden gemonitord door CLMRS op kinderarbeid. Ook worden er Fair Trade audits gedaan en krijgen boerengezinnen mediation aangeboden. Wat mooi is te delen, dat de expositie BITTER Chocolate Stories ervoor heeft gezorgd dat kinderen uit Burkino Faso die op cacaoboerderijen hebben gewerkt, een gezicht hebben gekregen.

Game Changers

Frits sprak uiteraard ook met gepaste trots tijdens de bijeenkomst  over de groeiambities van Tony’s wereldwijd. Om de sector van binnenuit te veranderen, is zichtbaarheid bij de grote chocogiganten essentieel. Deze Big Choco die samen zo’n 70% van de wereldcacaomarkt in handen hebben, zijn de echte game changers en zij moeten in beweging komen. De landen zijn verdeeld in goud en zilver (ook brons), afhankelijk hoe belangrijk de landen zijn voor het behalen van de missie van Tony’s. Wil je nalezen wat Tony’s impact daadwerkelijk is in deze landen, check deze link dan: Tony’s impact

Binnenkort opent Tony’s een eigen kantoor in de UK, nadat het zich ook al gevestigd heeft in de Verenigde Staten. Ook in België en Zweden timmert Tony’s serieus aan de weg.

Gek op chocolade, serieus over mensen

Na het verhaal van Frits ben ik anders gaan kijken naar die vrolijk gekleurde, overheerlijke chocorepen. De guilty pleasure voelt wat minder quilty, dat ook. Het is een sterk merk en de marketinggoeroes onder ons, zullen dat vast onderschrijven. Maar kijkend naar impactvol en duurzaam ondernemen heb ik niet vaak zo’n power gezien. Ze hebben keuzes gemaakt in aansturing, blijven sterk vasthouden aan het Tony’s manifest en er heerst een ‘can do’ mentaliteit. In alles. De ontvangst, de verzorging, de goodiebag (inclusief 2 repen én het jaarverslag), een aangeklede borrel en heel veel enthousiasme.

Voor mij een bewijs dat als het intern klopt, het extern gaat vliegen. Dat als een heldere strategie wordt uitgezet en wordt voorgeleefd door authentieke leiders er bevlogenheid ontstaat bij medewerkers. En dát druppelt de cacao industrie in en creëer je FANS voor het leven.

Met name dat laatste geeft veel vertrouwen in de impact die Tony’s al heeft in de wereld én zeker nog gaat krijgen. Tot slot mag ik me SFF noemen van Tony’s, Een serious friend forever. En om dat te vieren deelt Buro Heron 50 Tony’s Chocolonely repen uit. Niet omdat het lekker is, maar omdat het nodig is!

Plaats je reactie onder dit blog of stuur ons een emailbericht en ik zorg dat je een heerlijke reep ontvangt.

 

Het einde van het jaar is in zicht en de meeste mensen die ik spreek hebben het ‘druk’. Goh! Druk is een woord dat we vaak in de mond nemen. Is dat in deze periode misschien terecht?

Is druk zijn voor Kerst nou echt zo belangrijk?

We maken ons allemaal weer erg ‘druk’ over het Kerstdiner, wie er worden uitgenodigd aan de dis, familieverhoudingen worden besproken, wat gaan we eten en wat doen we aan? De discussie over de kalkoen laait weer op en die jurk van vorig jaar kan écht niet meer… Deze keer geen filerijden op de A27, maar gewoon in de buurtsuper. En klagen, veel klagen over hoe druk we het hiermee hebben. Druk met inkopen doen voor de Kerstdagen (de hamsterweken zijn er niks bij) en straks met Oud & Nieuw gaat er weer voor miljoenen de lucht in.

Note: Volgens het World Food Programme zijn er 795 miljoen mensen in de wereld voedselonzeker. Dus ik stel voor dat we het onderwerp ‘druk zijn met Kerst’ even laten voor wat het is.

Verlaten camping versus vrijstaande villa

Iets anders: Wat voor jaar heb jij gehad? Blik je terug op wat er voor jou belangrijk is geweest in het afgelopen jaar? Op welke kruispunten heb jij gestaan? In je werk? In je relatie of gezin?

De decembermaand voelt soms wat magisch. De winter breekt door, de natuur gaat in een overlevingsstand (en mensen lijken daarin mee te gaan… oh sorry off topic, ik zou het erbij laten) en we strekken ons alweer voorzichtig uit naar het nieuwe jaar. Maar hoe sluit jij dit jaar af?

Als ik in mijn persoonlijke leven kijk, dan zijn er mensen waar de Kerstboom niet blij wordt opgetuigd. Daar is de magie écht niet aanwezig. Zij hebben hun geliefde verloren, zijn ernstig ziek geworden, of zijn door een brand hun huis kwijt geraakt en moeten het doen met een verlaten camping. Tuurlijk is er ook blijdschap en vreugde om het verwelkomen van een nieuw gezinslid, een promotie waar je al jaren naar uitkijkt, een huwelijksvoltrekking of de oplevering van een vrijstaande villa.

Ik weet het nagenoeg zeker. Het zullen herkenbare situaties zijn en we weten allemaal dat het leven niet maakbaar is. Is het dan juist niet belangrijk om deze periode zinvol te besteden en eens wat vragen voor jezelf op de hand te nemen?

Trage vragen

De vragen: Wat laat je achter in 2017 en wat neem je mee naar 2018 zijn trage vragen. Vragen die je jezelf zomaar niet kan stellen, omdat je te druk bent met het uitzoeken van die kalkoen (sorry, nou doe ik het weer…).

Het nadenken over deze vragen, brengt mij wel even bij mezelf. Ze zijn ook niet eenvoudig te beantwoorden. Wat is er allemaal gebeurd in het afgelopen jaar? Nou, heb je even?! Wat ik in ieder geval wil achterlaten is ‘minder zeuren’ over wat er niet goed gaat of over ‘druk’ zijn/hebben/voelen/doen. Wat ik ook wil achterlaten is energie stoppen in zaken of mensen die mij uit mijn ‘positieve flow’ halen. Ongeveer 40 uren per week besteed ik aan mijn werk, dat mag dan ook best iets zijn waar ik gelukkig van word toch?

En wat neem jij mee naar 2018?

Twee dingen waar ik in ieder geval heel dankbaar voor ben en graag meeneem naar 2018. In de eerste plaats dat mijn dochter en ik gezond zijn. Dit behoeft geen toelichting. In de tweede plaats: de keuze om het prachtige Buro Heron neer te zetten waar met passie gewerkt wordt aan het terugbrengen van het ‘werkgeluk’ in Nederland. Waar we medewerkers ook in 2018 gaan inspireren met onze bevlogenheid om te gaan doen wat ze het liefste doen, daarin bewust keuzes te helpen maken, zodat hun werkgeluk vergroot wordt.

Deze twee niet geheel onbelangrijke zaken neem ik dan ook met liefde mee naar 2018. En nog heel veel meer dingen waar ik blij van word. En jij? Wat neem jij mee naar 2018?

Wat doe jij voor werk?

Waarom is deze vraag lastig te beantwoorden? Waarom is het belangrijk om hier überhaupt een antwoord op te kunnen formuleren?
In een eerder blog over werkgeluk heb je kunnen lezen hoe belangrijk het is om te geloven in wat je doet. Maar dan is het ook fijn om eerst te weten wát je wilt doen.

Je levensdoel in 5 minuten

Adam Leipzig, (CEO van Entertainment Media Partners en voormalig VP van Disney) geeft aan dat je in 5 minuten antwoord op de vraag kan krijgen: Hoe kom ik achter mijn levensdoel, mijn purpose? Bekijk hier de TedEx: Adam Leipzig over het formuleren van je levensdoel

In zijn TedEx formuleert hij 5 korte vragen. De grap is dat ze zo kort zijn dat je mogelijk denkt, waar blijft de verdieping en wat kan ik er eigenlijk mee. En toch blijken deze vragen niet allemaal eenvoudig te beantwoorden. De vragen zijn:

  1. Wie ben je?
  2. Wat vind je leuk om te doen?
  3. Voor wie doe je dat?
  4. Wat willen zij of hebben ze nodig?
  5. Hoe heeft het hun leven veranderd?

De eerste vragen zijn nog vrij simpel, die gaan immers over jezelf. De laatste vragen gaan over anderen. Dan wordt het lastiger. Die vragen dwingen je namelijk om je blik naar buiten te richten. Die geven richting aan je doel. Hiermee denk je na over jouw toegevoegde waarde en van waaruit je de dingen doet. Maar dat is spannend!

Doen waar je blij van wordt

De meest succesvolle mensen zijn gefocust op andere mensen en hoe hen gelukkiger te maken. Zij creëren dingen die het verschil kunnen maken voor anderen. Dit bleek ook al uit mijn eerder blog waarin Richard Branson een vergelijkbaar statement maakt. (link naar ander blog)

Toch zijn veel mensen ongelukkig in hun werk. Zo ook oud studiegenoten van Leipzig die hij ontmoette tijdens een reünie. 80% van zijn oud studiegenoten bleken niet happy te zijn in hun werk. De 20% die wel gelukkig waren in hun werk, hadden zich veel minder gericht op het halen van hoge cijfers, het behalen van nog meer diploma’s, maar volgden de colleges die ze leuk vonden en gingen ook werk doen waar ze blij van werden.

Waarom is het voor veel mensen dan toch lastig om de vraag: Wat doe jij voor werk? te beantwoorden. Ik herken dat wel bij mezelf. Als ik op een feestje ben en er wordt aan mij gevraagd wat ik doe, vertel ik doorgaans iets over mijn bedrijf, wie mijn gesprekspartners zijn, het liefst beginnend bij de Raad van Bestuur en dat ik GROTE bedrijven adviseer bij het ontwikkelen van mensen (goed voor mijn ego). Maar wat zegt dit nou over het plezier wat ik heb in m’n werk? Helemaal niks. Is dit dan wat ik wil dat mensen van mij onthouden over wat ik doe in mijn werk? Nee toch!

Persoonlijke elevator pitch

Wat zegt Leipzig hierover? Beantwoord de laatste van de 5 vragen, namelijk: Hoe heeft het hun leven veranderd? Welke impact heeft je werk op anderen? Daarmee beantwoord je de vraag wat je doet voor je werk. Dan zeg je niet: Ik geef training aan mensen, nee dan zeg je: Ik draag bij aan jouw werkgeluk. Dan zeg je niet: Ik maak het gebit van mensen schoon, nee dan zeg je: Ik laat mensen weer stralen. Of: Ik geef kinderen hun dromen, in plaats van: Ik schrijf boeken.

Zo heb je meteen je persoonlijke elevator pitch te pakken én ben je verzekerd van een goed gesprek. Want je krijgt dan uiteraard vragen als: Hoe maak je mensen dan blijer? Hoe geef je kinderen dromen? En zo krijg jij de kans om jouw purpose in je leven te delen met anderen!